Tripjes in Suriname

Na vele leuke verhalen gehoord te hebben over de tripjes hier in Suriname was het vorige week de beurt aan ons, een tripje naar Brownsberg. Zaterdagochtend werden we om half 8 opgehaald om onze reis naar het binnenland van Suriname te starten. We maakten kennis met onze gids Kenny en vetrokken met een clubje van 9 man. Onze eerste stop was driekwartier verder om een ontbijtje te nuttigen, waarna we verder reden naar Bergendal om met de kabelbaan door de jungle van Suriname te gaan. Eerst werden we in onze outfit geholpen (waar ze overigens net even te vaak vroegen om nog even om te draaien ter controle of alles goed zit). Hierna volgde een kleine check op de proefkabelbaan om te kijken of we alles begrepen en onder controle hadden. Zodra dit klaar was maakte we een kleine klim omhoog de jungle in om daar het 1e plateau op te stappen. Het parcours bestond uit 10 plateaus waarvan 1 hele lange kabelbaan over de Surinamerrivier. Dit was heel gaaf! De begeleiders gingen in de meest gekke houdingen het parcours over de kabelbaan af, bijvoorbeeld ondersteboven aan 1 voet hangend. Dit was iets te heldhaftig voor mij en heb me daar maar niet aan gewaagd. Na deze superleuke activiteit reden we via verschillende bezichtigingen verder naar Brownsberg. We verbleven in een open huisje waar binnen de hangmatten bevestigt konden worden. ’s Avonds hebben we een wandeling gemaakt door de jungle om dieren te spotten, wat aardig gelukt is. Nadat we een tarantula (lees: enorm grote harige vogelspin) gespot hadden hielden wij, helden op sokken, het weer voor gezien. Overigens vertelde de gids dat als deze vogelspin op je komt zitten, hij gif in je spuit waardoor je direct naar het ziekenhuis vervoerd moet worden. Fijn in de jungle van Suriname waar een ziekenhuis minstens 3 uur rijden vandaan is. Maargoed, zie nou nog maar is lekker te gaan slapen. Al was het slapen überhaupt geen succes, want de hangmatten waren heel lekker om in te relaxen, maar niet om een nachtje in door te brengen. Ook de vele brulapen hielpen graag mee aan het niet-slapen-proces. En als kers op te taart was daar onze oude vertrouwde gids die de hele Surinaamse jungle heeft omgezaagd in z’n slaap. Gelukkig hebben de glaasjes borgoe (rum) -cola die tijdens het kampvuur genuttigd werden een beetje kunnen helpen.
De volgende dag hebben we een wandeling gemaakt naar de Leo watervallen. Dit was zo’n 3 kwartier tot een uur heen en ongeveer 1,5 uur terug vanwege de klim die we moesten maken. Heel mooi om zo midden in de jungle te lopen! Na een aardig tochtje konden we even afkoelen onder de waterval om onze weg terug weer te vervolgen. Al met al was het een heel leuk weekend en staan er nog vele andere tripjes op het wensenlijstje. Quad rijden was daar 1 van! Dit hebben we afgelopen vrijdag gedaan en het was enorm gaaf!! Om 10 uur stapten we in de auto van onze begeleider voor die dag op weg naar het binnenland van Suriname. Na ruim 1,5 uur kwamen we aan op het terrein waar we overstapten op de jeep. Nadat we met z’n alle achterin de auto gevouwen lagen (de jeep was nogal klein) konden we verder naar de plek waar we gingen starten. Als eerste kregen we uitleg over de quad en de besturing ervan. Na een proefrondje begon de echte rit en wooowww wat was dat leuk! Eerst reden we een stuk over een verharde weg om wat in te komen, waarnaar dat overging in de savanne. Dit is een mulle zandvlakte met spierwit zand en hier en daar bebossing. Na ongeveer 1,5 uur quad rijden en we het onder de knie hadden gingen we dan de jungle in. Modderplassen, kleine meertjes, omgevallen bomen, losliggende takken en heuvels in het pad.. we zijn het allemaal tegengekomen en met alle plezier doorheen gecrost. Normaal gesproken duurt de rit 4/5 uur maar we hebben ruim 7,5 uur doorgereden. We zaten er lekker in en ook het gaspedaal hadden we goed te pakken. Vandaar dat de gids besloot er nog flink wat kilometertjes aan vast te plakken. Nou, dat hebben we geweten ook.. Spierpijn!! Maar desondanks was dat het meer dan waard! Uiteraard hoort bij een super tripje ook een leuke afsluiting. Nadat we thuis alle modder en viezigheid van ons af hadden gedoucht, waren we klaar om weer een nachtje de club in te duiken. We genieten nog steeds van het uitgaan hier en dat is dan eigenlijk ook wel een wekelijks ‘tripje’ geworden. We willen graag salsalessen volgen, maar de surinaamse jongens vinden het ook geen probleem om in de club ter plekke een cursusje te geven. En zoals wij Hollanders zeggen: ‘Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken’ dus uiteraard heb ik dit aanbod maar aangenomen. Behalve een minderwaardigheidscomplex ben ik er volgens mij aardig goed vanaf gekomen en wie weet hoeft er geen lesje meer aan te pas te komen met deze gratis mini-cursussen.